Bu ülkede insan onuru yerlerde sürünür olmuş.
Şerefsizlik diz boyu olmuş.
Yani yürüyemez olmuş “Şeref”, bok içinde.
Haysiyetsizlik o
kadar aşikar ki, bir güruh kahkahalar eşliğinde saklamaya bile tenezül etmez
olmuş. Yalan artık normal bir hal almış, göründüğünde hiçbir tepki görmez
olmuş.
Kulpu ondan önce arz ı endam eder olmuş.
Sonra bir emekçi canını zor kurtarmış yerin yüzlerce
metre aşağısında, yukarı çıkarken yüzlerce arkadaşını geride bırakmış.
Toprağa…
Anne toprağın koynuna…
Kaderden değil…
Şerefsizlikten…
Almışlar sedyeye.
Kendini düşünmez olmuş.
Sedye kirlenmesin telaşında…
Halbuki ne bilsin gariban,
Ekmek parası için sığındığı, ter döktüğü, hayatını emanet
ettiği kuruluş kir içinde
O kuruluşa izin veren eller kir içinde
Ülke kir içinde
O ise sedyeyi bile kirletmeme telaşı içinde.
Şerefli olmaktan…
Ömer TAMDOĞAN
