Anekhoik Toplum* ve  İnsanlar

Anekhoik toplumda insanlar, duygu arayışlarının yolculuğunda ihtiyaç duydukları yankıyı aramak yerine,
teknolojiyle kurdukları görünmez köle–sahip ilişkilerinin bir ürünü olarak
algoritmik uyumu arar hâle geldiler.
Artık hissetmek için değil, sistemle uyumlu görünmek için var oluyorlar.
Halbuki insan, duyguların arayışında;
anlamın peşinde,
bağ kurma, hissetme ve hissedilme arzularında,
ontolojik bir ihtiyaç taşır.
Ama sistem öyle içselleştirilmiş ki,
bile isteye, duygularını dijital ortamda,
veri odaklı algoritmaların emrinde ve kontrolünde,
onların sunduğu normlara uyumlu biçimde sunmanın telaşında
yaşamayı tercih eder hâle gelmiş.
Trend olanı takip ediyor.
Bir “like” uğruna, ya da onaylanmak pahasına,
kendinde olmayan şeyleri varmış gibi göstermek için
ne bulunduğu âna değer veriyor,
ne de onun farkına varıyor.
Popüler kültürün peşinde,
boynunda tasmasıyla dolaşmaktan da
hiç gocunmuyor… 

Ömer Tamdoğan

P.S.

Anekhoik toplum, yankısız bir dünyayı tanımlamak için tarafımdan türetilmiş bir ifadedir. Sosyolojik bir terim değildir.

"Anekhoik", fiziksel olarak sesin yutulduğu, yankının geri dönmediği odaları tanımlar. Ben bu kavramı, duyguların da yankı bulamadığı, aidiyetin ve karşılıklılığın sustuğu bir çağ için ödünç aldım.

Çünkü bazı toplumlar vardır ki—orada sadece ses vardır, ama yankı yoktur.